Dziękuję Paula! Wypatrzyłaś jak zawsze to co istotne. Ninka od urodzenia była „wynoszona” na rękach i tak już zostało Cieszę się, że widzisz w tym cyklu historię bo miałem kłopot w jej ułożeniu i przemyciłem w niej jakieś swoje „pomazańce” w stylu żyrandola na niebiesko, które być może nijak się mają do całości ale taki już jestem… ))

Dziękuję Mikołaj. Cieszę się, że tak piszesz. Miałem mieszane uczucia ale skoro widzisz dobre zdjęcia to bardzo mi miło. A co do roli fotografa to już chyba się przyzwyczaiłem, że jedną ręką też da się fotografować. Bez wyrozumiałości Anny i reszty Rodzinki nic by z tego nie było ale chyba już do tego przywykli, że ciągle chodzę z aparatem:-)

Bardzo mi miło Kasiu, że zaglądasz tutaj. Czasy są trudne i cechuje je brak czasu )) To śmieszne zdanie jest nawiązaniem do tego o czym piszesz. Że nie tak dawno Twój Krzyś i Amelka byli Tyci i Malusi a dziś to już nastolatkowie. Leci ten czas nieubłaganie a Lifenotes ma na celu lekko go spowolnić. Można tu będzie nieco go cofnąć i zobaczyć jak to – jak – piszesz – nie tak dawno było. Po tym jak rosną nasze dzieci widzimy jak nam lat przybywa. Tylko patrzeć jak nasze Szczęście pójdzie do Przedszkola, Szkoły…. Na wolne nie liczymy ale dziękujemy za trzymanie kciuków!!! Uściski dla Was od nas!!!!