Zuzia, Agata, Paweł i …Leja. Spacer. / Zuzia, Agata, Paweł and…Leja. A Walk.

30 sierpnia 2012 | Autor: Grzegorz Stykowski

Agata, Paweł i ich cudowna córeczka Zuzia. To było wspaniałe spotkanie. Letni spacer i wiele wspólnych tematów… Mam nadzieję, że to nie ostatni raz. No i oczywiście cudowne psisko Leja:)

Mam nadzieję, żę Wasz spokój nigdy Was nie opuści….

…

Agata Paweł, and their lovely daughter Zuzia. It was great meeting. Summer walk and a lot of common themes. I hope it’s not the last time. And of course wonderfull dog Leja:)

I hope, that Your peace will never leave You…

Słodkich snów Zuzanno

…

Sweet Dreams Susan

Zaszufladkowany do Fotografuję dla innych... | Tagi: dzieci, dziecko, fotografia dzieci, fotografia dziecięca, fotografia rodzinna, fotografowanie dzieci, Paweł Lipiec, spacer z dzieckiem

Iza

Zuzia umęczona spacerem padła
Kolejny uroczy obraz rodziny.
Mam faworyta w śród tych zdjęć, zgadniesz które ?
- Grzegorz Stykowski
  
  Zuzia zasnęła jak …..po prostu jak Dziecko:) A Twoje ulubione? Jeju nie wiem… Może to z trojaczkami w tle???
  - Iza
    
    Nie, to z trojaczkami w tle też mi się podoba, jednak zauroczyło mnie to z dłońmi i Zuzią , takie urocze jest:D
    - Grzegorz Stykowski
      
      Ułamek sekundy, Zuzia podnosi główkę, spogląda i masz moment, który trzeba złapać:) Udało się… Też lubię to zdjęcie
      - Iza
        
        I tu potwierdza się Twoje mistrzostwo, złapanie tego ułamka chwili
        
        Grzegorz Stykowski
        
        To teraz pojechałaś po moim nienasyconym ego:) Poproszę o więcej hihihi…
kasia

ale słodziak…a zdjęcie psa „siedzącego inaczej”urocze.
pozdrowienia dla Państwa S
- Grzegorz Stykowski
  
  Miło, że zajrzałaś Kasiu:) Sunia rzeczywiście jest super. Rodzina Pawła i Agaty w ogóle jest fantastyczna. Od pierwszego momentu było miło i z uśmiechem na twarzach. Dziękuję i pozdrawiam Państwa Czer od nas także!:)
Pani Niteczka

Jaka piękna sesja, ale jak zawsze wyszukałam cosik… jak Ty żeś upolował tą kobietę z trojaczkami w tle? a najlepsze zdjęcia: 7,10,11,16,24,28 ))) Buziam Was, i pozdrawiam Rodzinkę z fotki
- Grzegorz Stykowski
  
  Jolu nasza kochana, trojaczki pojawiły się tak nagle i znikąd, że wszyscy byliśmy w szoku. W szoku i szczęśliwi trochę, że nas takie „Szczęście” nie w życiu nie spotkało:) Faworytów przejrzałem i trafiasz niektórymi i w moje ulubione. Uściski od nas!
Aneta- Czarownica

Zdjęcia świetne jak zawsze takie rodzinne i naturalne. Co najważniejsze xD Własnie też tak się przyglądałam temu zdjęciu z trojaczkami xD Świetne Ogólnie sesja jak zawsze udana każdy zadowolony. Pozdrawiam cała rodzinke ze zdjęcia
- Grzegorz Stykowski
  
  Dziękuję Aneto za miłe słowa. Jeśli widzisz zdjęcia jako naturalne to tylko dlatego, że Agata i Paweł są sobą, nie udają i po prostu byli na tym spacerze szczęśliwi. To dzięki nim. Mam nadzieję, że udało mi się to pokazać.
Agata

To było urocze popołudnie. Zuzia zaskoczyła nas umiejętnością i chęcią pozowania. Chyba Grzegorz przypadł jej do gustu Dziękujemy za tak cudowną pamiątkę! Zdjęcia są fantastyczne.
- Grzegorz Stykowski
  
  Agata, Zuzia ujęła mnie od pierwszych sekund swoim spokojem i radością, a Wy swoją pogodą ducha. Nie wiem czy tak jest u Was zawsze ale życzę tego jak najwięcej! I wytrwałości w wychowaniu Zuzi. Dziękuję za wspólne spotkanie i cieszę się, że sprawiłem tymi fotografiami radość tworząc pamiątkę na lata…
  - Agata
    
    Staramy się, by tak było zawsze,czasem ciężko to osiągnąć, bo zmęczenie, chwilowy brak cierpliwości, ale Zuzia jest fantastyczna i od pierwszych swych dni nie przestaje nas zadziwiać. Więc staramy się podążać za nią w tym jej-naszym świecie i odkrywać go i siebie nawzajem. Na razie się to udaje. Mam nadzieję, że tak już zostanie
Sylwia

Pierwsza fotografia….to na niej zawsze się zatrzymuję przy kolejnych odsłonach tego reportażu. Dlaczego? Bo niewyobrażalnie skutecznie przedstawia wielkość Natury i małość Człowieka. Skojarzenie zupełnie nie w temacie, ale czy wszyscy muszą widzieć to samo:)Pozdrawiam
- Grzegorz Stykowski
  
  Sylwio, dokładnie to samo mam odczucie i w sumie też robiąc to zdjęcie czułem podobnie. Umawiając się z Agatą, Pawłem i Zuzią nie wiedziałem jak wyglądają. Czekając rozglądałem się za rodziną z maluszkiem podążającą w moją stronę. Popatrzyłem sobie na tą ścieżkę wśród drzew i pomyślałem że fajnie byłoby gdyby stamtąd przyszli. Te drzewa takie ogromne i stare a Zuzia taka malutka i młodziutka. Ogrom przyrody i jej wiek w kontekście „malutkiego” Człowieka i jego kilku miesięcy życia. I tak się stało. Przyszli właśnie tamtą ścieżką