Dziękuję Doroto. Oj taaak. Urlop był wspaniały. Dawno tak nie odpoczęła głowa. A warunki jak widać sprzyjają odprężeniu. Bodźców niewiele i same przyjemne.

Jolu kochana, proszę nie wbijaj mnie w dumę. Talenty mają inni. Ja mozolnie szlifuję warsztat i ciągle uważam że robię gnioty:) Niemniej skoro się podoba….. A co do folderów to nie wiem jak bym sobie poradził z hotelami. Zazwyczaj to bezduszne miejsca, sypialnie…. Polna jest inna. To miejsce – tak masz rację – MAGICZNE, niezwykli Ludzie i kuchnia……ach ta kuchnia.

Bardzo dziękuję Iza za miłe słowa. Polecam wszystkim to miejsce, które odkryła moja kochana ……Ania:) Ucałuj Madzię!
p.s. dzięki za Twoją deklarację lojalności dla Lifenotes na Facebook’u – to pomaga:)

Dla Ciebie strach a dla innych marzenie:) Wszystko jest w życiu względne. To co Wam się udało, to stworzyć magię i naładować miejsce mistyką. Wielka rzecz. Chylę czoła i hołd Waszej pracy oddałem na zdjęciach. ….no i to niebo. Jak w oknach stoją święci to i niebo musi być boskie:)

Dziękuję Aneto! Miejsce zaiste wyjątkowe i czuliśmy się w nim równie wyjątkowo. Zwłaszcza, że gospodarze są nad wyraz mili i gościnni. A Nina? No cóż, my ją mamy codziennie więc tak tego nie widzimy. Rzeczywiście zdjęcia pomagają zobaczyć te różnice ale my na co dzień nie mamy raczej na to czasu. Musimy pilnować szaleńca żeby dociągnęła do 18-stki w jednym kawałku:) Ale rzeczywiście rozwija się teraz bardzo szybko i czasem ciężko to ogarnąć. Dziękuję Ci za wizytę i pozdrawiam gorąco!

Chyba dwa razy ten koment wpuściłaś ale to nic. Nie zobaczyłem go za pierwszym razem ponieważ wtyczka antyspamowa go nie przepuściła. To trudno określić dlaczego. Czasem tak działa. Zawsze przeczesuję folder ze spamem. Nie martw się. Wyłowię Cię z tłumu zawsze i „włożę” na właściwe miejsce wśród naszych życzliwych czytelników LIFENOTES:)

Bardzo Ci Marta dziękuję za miłe słowa o fotografiach. Cieszy mnie gdy opowieść daje miłe przeżycia dla oczu, ducha i serducha:) Ninka nie należy do łatwych modelek do fotografowania. Ciężko ją złapać w miejscu. Dlatego czasem proponuję jej wykonanie jakiegoś gestu i wtedy na chwilkę zwalnia ruchy i mogę nieco precyzyjniej ustawić aparat, podkadrować ładniej, pokomponować. Tak było z jej „modlitwą”:) Tyle ujęć wymieniłaś wśród swoich ulubionych…. to miłe….. ja też lubię to niebo… Jeszcze raz dziękuję i wpadaj do nas w przyszłości.

Zgadzam się z Tobą co do wybitności. To na prawdę względna kwestia. Są jednak artyści, autorzy, fotografowie, którzy pokazują rzeczy niedostępne dla przeciętnych oczu, miejsca, ludzi, sytuacje do których dostęp jest bardzo utrudniony. Pokazując to w sposób poruszający, wywołujący wewnętrzną emocję i zmianę mogę zaryzykować tezę, iż jest to właśnie wybitność. Oczywiście na co dzień nie mam dostępu do takich miejsc, ludzi i życie toczy się wokół spraw związanych z moimi najbliższymi. Dlatego tak jak Ty skupiam się na uczuciach i tym moim „małym świecie” który dla mnie jest wszystkim a dla innych tylko ładnym obrazkiem. Także i przed moimi oczami zawsze są bliscy, ukochana Rodzina. Nigdy nie wiemy ile czasu nam zostało więc cieszę się ich widokiem tak jak Ty na każdy możliwy sposób.
Co do wakacji teraz rozumiem o co chodziło. Postaramy się odnaleźć miejsca niedotknięte „sezonem” aby móc cieszyć się spokojem. Pewnie będzie trudno ale czas pokaże jak sobie z tym damy radę.
Uściski dla Ciebie i podopiecznych. Fantastyczny blog!