Dziękuję Jolu. To rzeczywiście jest wyjątkowe i ja wcześniej nigdy tego nie doświadczałem. Ta Rodzina na prawdę jest wyjątkowa. A co do wiadomości to Ninka sama chciała;) Zmiękczamy serducha aby tego sms’a dostać w głosowaniu na Blog Roku Uściski dla Was!

Iza, dziękuję! Oprócz „podkręcania” po mojemu kolorów i edycji fotografii czarno-białych staram się nie ingerować a rejestrować. Przecież życie samo sobie jest wystarczająco interesujące. To ludzie i ich różnorodność tworzą nasz świat. Lubię patrzeć na ludzi i obserwować ich emocje. Tak jest i z moją Rodziną. Czerpać z niej można garściami! Pozdrawiam Was serdecznie!

Witamy Cię serdecznie:) Czasem się zastanawiam czy nie za dużo tej firanki naszego domostwa odsłaniam. Jak do tej pory w odpowiedzi na tą formę emocjonalnego „ekshibicjonizmu” otrzymałem jedynie życzliwość i ciepłe słowa. Wierzę, że dobre emocje pozytywnie wpływają na innych i pomagają. Czasem sam późno wieczorem, kiedy siedzę przy komputerze, przeglądam obrazy pokrewne moim pasjom i one także pozytywnie mnie ładują…
Co do chwytania emocji to jest to taka walka z wiatrakami i można to odbierać jako próbę zmagania się z czasem. Karmienie się wspomnieniami, utrwalonymi w pamięci obrazami nie jest w zgodzie z urzeczywistnieniem natury nietrwałości. Jesteśmy jednak tylko ludźmi i wielu z nas miło jest sięgać do wspomnień. Co do Twej zazdrości, to zupełnie nie masz czego. Czasem to przeszkadza…. ,że człowiek tak to wszystko przeżywa. Kiedyś to dusiłem, teraz pokazuję i jest mi dobrze;) Pozdrawiam Cię Jagoda!

Dziękuję Jolu. Miło mi, że i Tobie coś nieco z tych zdjęć się spodobało) Fotografię Babci Basi sporo osób wyróżnia. Ja też bardzo je lubię tak samo jak Babcię:) A co do spojrzenia uważnego to jestem zaskoczony bo zazwyczaj cechuje mnie jednak …..chaos.

Dziękuję Sylwia. Cieszę się, że myślimy podobnie. Staram się jak mogę nie stracić wrażliwości i wdzięczności za to co mamy. Mam nadzieję, że może ktoś, kto tu zajrzy doceni także w swoim życiu wagę nie tylko rzeczy materialnych ale także wartość niemierzalną płynącą z faktu posiadania Rodziny. Ubolewam zarówno nad tym jak niektórzy bezmyślnie niszczą to co im dał los jak i nad tymi, którym los Rodzinę brutalnie odebrał. Czasem myślę o tym co by było gdyby mi ktoś odebrał moje Szczęścia – ta myśl napawa mnie przerażeniem. Pozdrawiam Cię serdecznie!

Kasia, dziękuję, że znów do nas zajrzałaś:) Lubię to zdjęcie o którym napisałaś także z tego powodu, że powtarza się tam motyw potrójny. Na ekranie są tam trzy postacie z Krecika i trzy osoby siedzą na kanapie – to mnie urzekło. Udało się złapać ten moment:) Dziękuję za Twój głos. Nie każdemu się chce poświęcać kasę i czas na głosowanie na jakiegoś tam fotobloga:) Doceniam i jeszcze raz dziękuję!