takich pięknych Świąt, takich spokojnych, takich pełnych uczuć prawdziwych….

Zaraz zasiądziemy przy stołach. Zaraz połamiemy się opłatkiem, zaraz będziemy się uśmiechać i wzruszać. Zaraz gwar i szelest rozrywanych pięknych opakowań i oglądania prezentów przepełni naszą przestrzeń. Zaraz będzie tak miło, tak wzruszająco i bezpiecznie. Jak to jest, że w takim dniu czujemy się dobrze? Czy to przez to, że nie idziemy do pracy? Czy to przez to, że jesteśmy zmęczeni i już na nic nie mamy siły poza byciem? Być może też, być może tak, być może….
Każdy  z nas ma swój sposób przeżywania tego czasu. Każdy ma swoją drogę i emocje.

A ja???

Ja po prostu jestem. Jestem blisko. Blisko mojej Żony, blisko mojej Córeczki, blisko życzliwej mi rodziny. I wiecie co? To jest dla mnie najważniejsze. Być blisko i czuć siebie nawzajem. Popatrzeć na siebie. A spojrzenie staram się mieć wtedy czyste. Oczyszczone z trosk codziennych, dylematów, zmartwień, smutków. Ten wieczór wigilijny, ten czas spowolnionej rzeczywistości pozwala mi odzyskać spokojne, czułe spojrzenie, które w biegu codzienności umyka mi czasami, często, za często… Spojrzenie przepełnione wdzięcznością. Za to co mam, za to co przeżyłem, co od życia dostałem za nic. Tak po prostu. A jest tego wiele. I jest to naprawdę za darmo. Miłość, oddanie, cierpliwość, czułość, życzliwość, wierność, wyrozumiałość, troskliwość…..BLISKOŚĆ.

Chciałem złożyć Wam życzenia. Chciałem napisać Wam z głębi swojego serca abyście tak jak ja mieli dane spowolnić swe myśli na ten czas, oczyścić swój umysł, uspokoić rozedrgane serca i spojrzeć na siebie z czułością. Życzę Wam i sobie abyśmy potrafili to poczucie spokoju odnajdywać na co dzień i abyśmy doceniali bliskość.  To ona daje nam najwięcej. Daje nam spokój, daje nam spełnienie, zrozumienie i bezpieczeństwo. Życzę Wam abyście doświadczali swojej bliskości każdego dnia. Życzę Wam abyście zawsze mogli być blisko siebie, swoich dzieci, swoich rodziców, ukochanych…. To bezcenne i tylko my możemy to sobie nawzajem dać.

Na Święta,

za nic,

za darmo,

na zawsze…

.

.

.

Grzegorz

p.s.

Aniu, Ninko, kocham Was nad życie!