trafiłam tu przez przypadek, w sumie przez znajomą z fb. I tak czytam i się zastanawiam, czy próbowaliście z drugiej strony zawalczyć o córkę? nie podczymywać chorobę, ale jej się przeciwstawić? Jest sposób na walkę z cukrzycą i w zasadzie na początku wydaje się absurdalny, a po pewnym czasie wychodzi na to że działa. Znaczna większość lekarzy w to nie wierzy (bo na uniwersytetach tak uczą, że cukrzyca to tylko insulina i wiele innych chorób tylko lekami sie wyleczy), ale większość chorób bierze się ze złego wchłaniania pierwiastków. teraz nie pamiętam czy chrom, czy wanad, ale niedobory ktoregos z nich powodują cukrzyce (ale jest też szereg innych pierwiastkow które wspomagają prace organów, a są bardzo ważne dla dzieci np cynk). Wiem, bo miałam cukrzyce ciążową (wiem, że to inna sprawa) i teraz dopiero się tego dowiedziałam jak chcemy się starać o drugie dziecko i chronić je przed ryzykiem cukrzycy w przyszłości, bo przy pierwszym się nie udalo (bo nie wiedziałam). Trzeba uregulować działanie trzustki, wątroby i przede wszystkim jelit. Jak są zbyt duże zmiany w organizmie to nic nie da się odwrócić ale zawsze można złagodzić.

Przepraszam. To straszne, ale czekam na Pana kolejne relacje. Choć gdy je widzę to po prostu ryczę! Ciężko to się ogląda – ból ściska od wewnątrz. Wszystko wraca. Jesteście bardzo dzielni. Sprawdzacie cukier bardzo często. (My teraz już rzadziej – tak mi żal tych małych pokutnych paluszków) Bo nie ufacie sobie ani wadze. Ale to nie wy jesteście winni, nie wińcie się za zły cukier. My dopiero 5miesiąc walczymy z tą chorobą i niestety mała jedząc posiłek dziś cukier ma dobry a jutro po tym samym posiłku cukier jest 224 i bądź tu mądrym. Ninka jest super dzielna. Martynka już teraz też. Widzę że Ninka ma pompę my się jeszcze nie zdecydowaliśmy bo mała chyba nie umiałaby jej nosić, bałabym się że jej wypadnie?!Ale to kłucie penem nas tak boli a ją! Trzymajcie się cieplutko. Podziwiam Was!

Trafiłam tutaj przypadkiem. … przejrzałam pobieżnie, przeczytałam pobieżnie …….JESTEM PRZERAŻONA TYM CO ZAUWAŻYŁAM W WASZEJ RELACJI……I relacji innych…walczycie z cukrzyca a to jest najgorsze co możecie robić. ….zniszczycie siebie i dziecko takim podejściem ……moja córka została zdiagnozowano 31 grudnia 2012r……. proszę odezwijcie się do mnie, chce Wam pomoc jak tylko będę mogła, rozmowa, porada …..nie wiem…. czymkolwiek co pomoże zmienić Wasze podejście. …. mam nadzieje ze nie odbierzecie źle tego co napisalam….. fb: KaSha. …

Panie Grzegorzu, przyznam nie znam aż tak dobrze Pana bloga, obiecuję, że się wczytam i wtedy wyrobie sobie opinię, ale mam do Pana i Pańskiej żony jedna prośbę (prośbę w ciemno). Nie dajcie dziecku nigdy odczuć, że jest chore (w rozumieniu słabsze). Świadomość, że ma się cukrzycę to jedno, poczucie winy (w dziecku), że jego rodzice mają „chore” dziecko to coś zupełnie innego. Całe życie zmagam się z tym poczuciem winy (mimo, że wiem, że rodzice bez mrugnięcia oka zamienili by się ze mną i wzięli na siebie tę chorobę), odpowiedzialnością, aby utrzymać przy życiu ich chore dziecko. Ważne jest, aby Wasza córka jak najszybciej była samodzielna, liczyła węglowodany, wyczuwała swój organizm kiedy spada cukier i czuła się ZA SIEBIE odpowiedzialna. Wsparcie jest bardzo ważne, ale wsparcie w samodzielności. Trzymam za Was kciuki